O Michael J. Sandel γεννήθηκε το 1953 στη Μινεάπολη σε εβραϊκή οικογένεια.

Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Brandeis University και έλαβε το διδακτορικό του από το Balliol College της Οξφόρδης, όπου φοίτησε κοντά στον Τσαρλς Τέυλορ.

Είναι καθηγητής πολιτικής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, όπου όπου έχει γίνει ιδιαίτερα γνωστός για το μάθημά του περί «Δικαιοσύνης», το οποίο διδάσκει εδώ και δύο δεκαετίες με συζητητική μορφή και τεράστια απήχηση (το έχουν παρακολουθήσει πάνω από 15.000 φοιτητές, ενώ ο κύκλος μαθημάτων του 2005 προσφέρεται διαδικτυακά, καθώς και συνεπτυγμένος σε τηλεοπτικά επεισόδια).

Είναι εταίρος της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών και συμμετέσχε στο Προεδρικό Συμβούλιο περί Βιοηθικής της κυβέρνησης Τζορτζ Β. Μπους,

Η σκέψη του προσανατολίζεται σε μια ορισμένη εκδοχή κοινοτισμού (παρά τις επιφυλάξεις του για την ετικέτα), στη βάση της οποίας είχε έρθει σε κριτική αντιπαράθεση με τον Τζον Ρώλς, ενώ έχει επίσης λάβει ενεργό μέρος στον δημόσιο διάλογο για θέματα όπως η βιοτεχνολογία ή η μετανάστευση.

Έργα του είναι: Democracy’s Discontent. America in Search of a Public Philosophy (1998), Liberalism and the Limits of Justice (1998), Public Philosophy. Essays on Morality in Politics (2005), The Case Against Perfection. Ethics in the Age of Genetic Engineering (2007), Justice. A Reader (2007), Justice. What’s the Right Thing to Do? (2010), What Money Can’t buy. The Moral Limits of Markets (2012).

Ο Marshall Ganz (γεννημένος στις 14 Μαρτίου 1943) είναι Αναπληρωτής Καθηγητής στην Ηγεσία, Οργάνωση και την Κοινωνία των Πολιτών του Harvard Kennedy School of Government.

Εισήχθη στην οργάνωση του Αμερικανικού κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα, εργάστηκε στο προσωπικό των United Farm Workers για 16 χρόνια, έγινε εκπαιδευτής και οργανωτής για πολιτικές εκστρατείες, συνδικάτα και μη κερδοσκοπικές ομάδες και επέστρεψε στο Harvard όπου απέκτησε το διδακτορικό του στη κοινωνιολογία (2000).

Είναι αυτός που ανέλαβε την επιτυχή οργάνωση βάσης και την εκπαίδευση για την νικηφόρα προεδρική εκστρατεία του Μπαράκ Ομπάμα το 2008. Eίναι ο ιδρυτής του μη κερδοσκοπικού οργανισμού Leading Change Network.

Ο Jeff Kopstein είναι καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο University of California, στο Irvine.

Ο καθηγητής Kopstein στην έρευνά του, επικεντρώνεται, στην εθνοτική βία, στα πρότυπα ψήφου των μειονοτικών ομάδων, τον αντισημιτισμό και τις αντιφιλελεύθερες τάσεις στην κοινωνία των πολιτών.

Αυτά τα ενδιαφέροντα είναι κεντρικά θέματα στα τελευταία του βιβλία,

Intimate Violence: Anti-Jewish Pogroms on the Eve of the Holocaust (Cornell University Press, 2018), Politics, Memory, Violence: The New Social Science of the Holocaust (Cornell University Press, 2023), και The Assault on the State: How the Global Attack on Modern Government Endangers our Future (Polity, 2024).

O Leo Gerdén, φοιτητής του Harvard και εκπρόσωπος του Harvard Students for Freedom με ειδίκευση στα Οικονομικά (με άριστα) και τη Διοίκηση, έχει αποκτήσει πλούσια πολιτική εμπειρία, αποκτώντας πρακτική εμπειρία στη λήψη αποτελεσματικών πολιτικών αποφάσεων, στη διαχείριση κρίσεων και στην πολιτική επικοινωνία.

Ο Leo ενδιαφέρεται για την οικονομική και εξωτερική πολιτική και επιδιώκει να ακολουθήσει καριέρα στην πολιτική στη Σουηδία και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Καθηγήτρια Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας, Πρύτανις του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών.

Έχει σπουδάσει στο Ιστορικό και Αρχαιολογικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης (Paris I) και στην École des Hautes Études en Sciences Sociales στο Παρίσι ως υπότροφος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (ΙΚΥ), του Ιδρύματος Γεωργίου και Αννας Σακελλαρίου και του Σαριπολείου Κληροδοτήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Έχει διδάξει στα Πανεπιστήμια Κρήτης (1990-1993), Θράκης (1993-2003), Πελοποννήσου (2003-2010), στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο (2018-2020) και σε πολλά πανεπιστήμια του εξωτερικού (Tokyo, Reading, Paris 1, Regensburg). Το 2010 ήταν επισκέπτρια ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης (Paris 1 –UMR IRICE), το 2017 Visiting Research Fellow στο Πανεπιστήμιο Princeton και το 2019 Visiting Fellow στο Πανεπιστήμιο του Regensburg (Γερμανία).

Έχει μετάσχει ως προσκεκλημένη ομιλήτρια σε διεθνή συνέδρια στην Ευρώπη, την Ασία και τις Η.Π.Α., είναι μέλος πολλών επιστημονικών εταιρειών καθώς και της επιστημονικής επιτροπής διεθνών επιστημονικών περιοδικών, αξιολογήτρια διεθνών επιστημονικών προγραμμάτων, κριτής για υποτροφίες (ΙΚΥ, ΕΛΙΔΕΚ), κριτής για δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά, διεθνή επιστημονικά ιδρύματα και εκδοτικούς οίκους (Palgrave Macmillan, Brill).

Της έχουν απονεμηθεί τα βραβεία Νίκου Σβορώνου «για εξαιρετική επίδοση στην έρευνα της νεοελληνικής ιστοριογραφίας» (1994), ‘Δελφοί’ της Διεθνούς Ολυμπιακής Ακαδημίας (2012) και Dimitrios Vikelas της ISOH (International Society of Olympic Historians). Από τον Νοέμβριο 2020 είναι μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας, Τεχνολογίας και Καινοτομίας (ΕΣΕΤΕΚ).

Έχει δημοσιεύσει βιβλία και άρθρα σχετικά με τη διδασκαλία της ιστορίας, τη συγκρότηση της ελληνικής εθνικής ταυτότητας και ιστορικής μνήμης, τη δημόσια ιστορία καθώς και την ιστορία του αθλητισμού και των Ολυμπιακών Αγώνων. Έχει επιμεληθεί την έκδοση στα αγγλικά έξι τόμων βοηθητικού εκπαιδευτικού υλικού για τη διδασκαλία της ιστορίας σε όλες τις βαλκανικές χώρες, που έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά και σε άλλες δέκα γλώσσες.

Το τελευταίο βιβλίο της Φουστανέλες και χλαμύδες. Ιστορική μνήμη και εθνική ταυτότητα 1821-1930 (2021) τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου και το Βραβείο Αναγνώστη.

Διατέλεσε εμπειρογνώμων του Συμβουλίου της Ευρώπης σε θέματα ιστορικής εκπαίδευσης (1997-2001), πρόεδρος της Επιτροπής Ιστορικής Εκπαίδευσης του Κέντρου για τη Δημοκρατία και τη Συμφιλίωση στη Νοτιοανατολική Ευρώπη (1999-2016), μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του Ιονίου Πανεπιστημίου (2000-2003), μέλος της Επιτροπής εμπειρογνωμόνων για την εξέταση σχολικών εγχειριδίων Ελλάδας-Τουρκίας του Υπουργείου Παιδείας (2001-2004) και Ελλάδας-Αλβανίας (2017-2020),

Πρόεδρος του Συλλόγου Μελών ΔΕΠ του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης και του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, αντιπρόεδρος της Επιτροπής Πανελλαδικών Εξετάσεων (2018), πρόεδρος της θεματικής επιτροπής για τις κοινωνικές και ανθρωπιστικές επιστήμες στην Εθνική Επιτροπή ΕΣΠΑ της Γενικής Γραμματείας Έρευνας και Τεχνολογίας (2008-2009), μέλος της Εφορείας της Διεθνούς Ολυμπιακής Ακαδημίας (2014-2017) και μέλος των Επιτροπών Προγράμματος Σπουδών για το μάθημα της Ιστορίας στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (2012-2013 και 2016-2019).

Το 2013-2017 ήταν Κοσμήτορας της Σχολής Πολιτικών Επιστημών του Παντείου Πανεπιστημίου και μέλος της Συγκλήτου. Από το 2020-2024 διατέλεσε, σε πρώτη θητεία, Πρύτανις του Παντείου Πανεπιστημίου.

Γιατρός με μεταπτυχιακό δίπλωμα στη Γενική Κοινοτική Ιατρική και Ψυχιατρική (Universidade Federal de Pernambuco) και στην Ιατρική Κλινική (Universidade de Pernambuco UPE).

Ασχολήθηκε από μικρή ηλικία με τον τομέα της δημόσιας υγείας. Δήμαρχος, Αντιπρόσωπος της Πολιτείας, Αντιπρόσωπος στο Κογκρέσο και Γερουσιαστής της Πολιτείας του Pernambuco, οι νομοθετικές πρωτοβουλίες και τα νομοθετήματά του παρουσιάζουν το δημόσιο χαρακτήρα της υγείας από την πρωτοβάθμια φροντίδα έως πιο σύνθετες ειδικότητες.

Σαν Υπουργός Υγείας του Recife (Pernambuco) το 2001, εφάρμοσε το πρόγραμμα SAMU, το οποίο αποτελείται από προ-νοσοκομειακή φροντίδα τυποποιημένη με οχήματα, από τηλεφωνικό κέντρο κλήσεων διαθέσιμο στο κοινό (ομάδες διάσωσης). Η υπηρεσία έχει γίνει σημείο αναφοράς.

Υπουργός Υγείας της Βραζιλίας το 2003.

Υπήρξε πρόεδρος της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Ομοσπονδιακής Γερουσίας και είναι ο σημερινός Πρόεδρος της Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων της Γερουσίας.

Είναι αντιπρόεδρος της κοινοβουλευτικής επιτροπής για την αλλαγή του κλίματος.

Είναι αντιπρόεδρος της Βραζιλιάνικης Αντιπροσωπείας του Κοινοβουλίου στο Κοινοβούλιο του Mercosur.

Έχει εκλεγεί δύο φορές γερουσιαστής για την πολιτεία του Pernambuco και τώρα βρίσκεται στη δεύτερη του θητεία.

Εκλεκτός νευροχειρουργός με παγκόσμια φήμη για την αριστεία και εντυπωσιακό ιστορικό 20 ετών επαγγελματικής εμπειρίας στον τομέα της νευροχειρουργικής, με περισσότερες από 4.000 νευροχειρουργικές επεμβάσεις (κρανιοσπονδυλικές) και περισσότερες από 200 ενδοαγγειακές επεμβάσεις.

Έχει μεγάλη εμπειρία στη χειρουργική αντιμετώπιση επεμβατικών και ανοικτών χειρουργικών επεμβάσεων για τη θεραπεία όγκων, διαταραχών της σπονδυλικής στήλης, επιληψίας, υδροκεφαλίας και άλλων νευρολογικών παθήσεων.

Δημιουργία πρωτοκόλλων που ανταποκρίνονται στις ανάγκες των ασθενών και εκτέλεση αξιολόγησης με ανάλυση δεδομένων για την επιτυχή χρήση της αξιολόγησης που παράγεται από τους ασθενείς, εποπτεία της αποτελεσματικότητας της θεραπείας και της ποιότητας της περίθαλψης.

Εκτελώντας καθήκοντά ως διορισμένος Υπουργός Υγείας (2017-2022), αντιπροσώπευε συνεχώς την ηγεσία της υγειονομικής περίθαλψης με διαφάνεια και υπευθυνότητα σε επαφή με το κοινό. Αντιμετώπισε αποτελεσματικά τα κλινικά, διοικητικά και λειτουργικά προβλήματα που εντοπίστηκαν με συστηματικό και δομημένο τρόπο. Είχε την ικανότητα να χειρίζεται με επιτυχία μια ποικιλία κρίσεων, να αναλύει σενάρια από διαφορετικές οπτικές γωνίες και να λαμβάνει στρατηγικές και τεκμηριωμένες αποφάσεις, διατηρώντας παράλληλα την ψυχραιμία, την αντικειμενικότητα και την εστίαση στην επίλυση των προβλημάτων.

Βελτίωσε σημαντικά την ασφάλεια του προϋπολογισμού στην ανάπτυξη του συστήματος υγειονομικής περίθαλψης με παραγωγικό οικονομικό σχεδιασμό, εξασφαλίζοντας ότι οι πόροι που χρειάζονται για τις θεραπείες των ασθενών είναι διαθέσιμοι. Διαχειρίστηκε και αύξησε τον αριθμό των εργαζομένων για να επιτευχθεί η ασφάλεια των ασθενών, διασφαλίζοντας ότι οι διαπροσωπικές και επαγγελματικές συγκρούσεις δεν μείωσαν την παραγωγικότητα ή δεν επηρέασαν αρνητικά την υγεία των ασθενών.

Έδειξε αξιοσημείωτες διπλωματικές ικανότητες στην καθιέρωση της καλύτερης συνεργασίας που υπήρξε ποτέ στο Υπουργείο Υγείας με διάφορους διεθνείς οργανισμούς, όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ), η Παγκόσμια Τράπεζα, η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (ΕΤΑΑ), τα Ηνωμένα Έθνη (ΟΗΕ), το Πρόγραμμα Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών (UNDP), ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών για τα Παιδιά (UNICEF) και ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών για τον Πληθυσμό (UNFPA).

Έχει επικοινωνήσει και διαπραγματευτεί αποτελεσματικά με μια ποικιλόμορφη ομάδα ενδιαφερομένων, με αποτέλεσμα την εφαρμογή πολλών επιτυχημένων πρωτοβουλιών και προγραμμάτων που αποσκοπούν στη βελτίωση των αποτελεσμάτων της δημόσιας υγείας.

Κατόρθωσε να προωθήσει το προφίλ του Υπουργείου Υγείας μέσω ακούραστων κοινών προσπαθειών με διεθνείς οργανισμούς και είχε σημαντική επίδραση στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης μέσω της συνεργασίας που είχε τεράστιο αντίκτυπο στην υγεία και την ευημερία του πληθυσμού. Η προηγούμενη αναφορά έθεσε το Υπουργείο Υγείας στην πρώτη γραμμή των παγκόσμιων πρωτοβουλιών για την υγεία με την οπτική για ένα καλύτερο και πιο προσιτό σύστημα υγειονομικής περίθαλψης, του οποίου το κληροδότημα της πολύτιμης συνεργασίας και της προόδου θα συνεχίσει να διαμορφώνει το μέλλον της υγειονομικής περίθαλψης για χρόνια.

Δημιούργησε άριστη συνεργασία σε περιφερειακό επίπεδο στο πλαίσιο της Διαδικασίας του Βερολίνου κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19 και συνεργάστηκε στενά με τους ομολόγους μου στην περιοχή για να διασφαλιστεί μια συντονισμένη απάντηση στην κρίση, ανταλλάσσοντας βέλτιστες πρακτικές και πόρους για την ενίσχυση της αποτελεσματικότητας των προσπαθειών μας. Διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη διευκόλυνση τακτικών εικονικών συναντήσεων μεταξύ των Υπουργών Υγείας της περιοχής για να συζητηθούν οι τελευταίες εξελίξεις και να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικότερα οι προκλήσεις που έθεσε η COVID-19, παρέχοντας μια ισχυρή βάση για μελλοντική συνεργασία στην περιοχή. Κατά τη διάρκεια της προηγούμενης θέσης του ως ειδικού συμβούλου για θέματα υγείας του πρωθυπουργού, απέκτησε βαθιά κατανόηση του τρόπου με τον οποίο οι πολιτικές, οι κανόνες και οι κανονισμοί για την υγεία επηρεάζουν τον πληθυσμό.

Συνέστησε κρίσιμες προσεγγίσεις για τη λειτουργική προσαρμογή του συστήματος σε τυχόν αλλαγές στους νόμους που επηρέασαν τον τομέα της υγείας, ανοίγοντας τον δρόμο για την εφαρμογή πολιτικών δημόσιας υγείας. Καθιέρωσε στρατηγική ανάπτυξη με παγκόσμιους κατασκευαστές ιατρικών συσκευών, φαρμακευτικές εταιρείες και εργαστήρια για να εδραιώσει τις τελευταίες τεχνικές ιατρικής καινοτομίας.

Ως καθηγητής Νευροχειρουργικής και κορυφαίος συγγραφέας σε νευροχειρουργικά περιοδικά, επεκτείνει τις νέες εξελίξεις στην κλινική πρακτική μέσω της εκτέλεσης εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων με αποδεδειγμένη ικανότητα στη διάγνωση και τη θεραπεία των διαταραχών του εγκεφάλου και του νευρικού συστήματος.

Καθοδηγεί νέους ιατρούς αποτελώντας έμπνευση για την ανάπτυξη τους και υποστηρίζοντας τους στις επαγγελματικές τους διαδρομές. Ταυτόχρονα, ηγείται του «Προγράμματος Zaev για την ευαισθητοποίηση του κοινού σχετικά με την υγεία» υπό την αιγίδα του «Ιδρύματος Zaev – ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ», με στόχο την προώθηση της ανθρώπινης υγείας (της πλήρους κατάστασης σωματικής, κοινωνικής και ψυχικής ευεξίας) και της επαρκούς περίθαλψης (πρόληψη και διαχείριση ασθενειών, ασθένειας και άλλων συνθηκών που επηρεάζουν την υγεία) ως τη σημαντικότερη προϋπόθεση για τη διάσωση της ανθρώπινης ζωής, αφιερωμένο στην προώθηση της καλύτερης υγείας και ευεξίας μέσω της εκπαίδευσης και της ευαισθητοποίησης.

Εφαρμόζοντας την αποστολή του Ιδρύματος μέσω μιας σειράς προγραμμάτων και πρωτοβουλιών, ενδυναμώνοντας άτομα και κοινότητες με τις γνώσεις και τα εργαλεία που χρειάζονται για να αναλάβουν τον έλεγχο της υγείας τους και να ζήσουν πιο υγιεινές ζωές.

Εργάζεται για την εκπαίδευση των ανθρώπων σχετικά με τη σημασία των τακτικών εξετάσεων, των υγιεινών συνηθειών και της πρόληψης των ασθενειών, μέσω της αύξησης της ευαισθητοποίησης για θέματα δημόσιας υγείας και της ενθάρρυνσης θετικών συνηθειών υγείας, παρέχοντας ένα καλύτερο και πιο υγιεινό μέλλον.

Τον Ιούνιο του 2024 εκλέχθηκε νέος πρόεδρος του SDSM – IBNA.

Πρόεδρος Επιτροπής ΕΕ και Εξωτερικών Σχέσεων, Mέλος Συμβουλίου Μητροπολιτικού Δήμου Κων/πολης, ακαδημαϊκός, πολιτική επιστήμων, κατέχει PhD στις Πολιτικές Επιστήμες και τις Διεθνείς Σχέσεις από το Πανεπιστήμιο Bahcesehir.

O Garo Paylan είναι πολιτικός από την Τουρκία και ένας από τους κορυφαίους ακτιβιστές για τη δημοκρατία στη χώρα.

Ο Paylan ήταν ένας από τους λίγους Αρμένιους που εκλέχτηκαν στο Μεγάλη Εθνική Συνέλευση της Τουρκίας και υπηρέτησε για δύο διαδοχικές θητείες το 2015-2018 και το 2018-2023, εκπροσωπώντας την Κωνσταντινούπολη και το Ντιγιαρμπακίρ.

Είναι ιδρυτικό μέλος του Λαϊκού Δημοκρατικού Κόμματος (HDP) και από το 2016 ήταν ο πρώτος Αρμένιος στην ιστορία της Δημοκρατίας της Τουρκίας που συζήτησε δημόσια την Αρμενική απέλαση του 1915 από το βήμα του τουρκικού κοινοβουλίου.

Ο Paylan είναι γνωστός για την ακτιβιστική του δράση υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δικαιωμάτων των μειονοτήτων στην Τουρκία και έχει λάβει αρκετά βραβεία, όπως το Grand Vermeil Medal και έχει προταθεί δύο φορές για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης.

Ο Κωνσταντίνος Κακαβούλης είναι δικηγόρος Πειραιά με εξειδίκευση στο δίκαιο νέων τεχνολογιών. Είναι απόφοιτος της Νομικής Σχολής Αθηνών και κάτοχος Μεταπτυχιακού Τίτλου στο Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο & τα Ανθρώπινα Δικαιώματα από το Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης (Ολλανδία). 

Έχοντας εργαστεί στο παρελθόν στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ στη Γενεύη, είναι ιδρυτής εταίρος της δικηγορικής εταιρείας “Digital Law Experts”, μίας δικηγορικής εταιρείας με έδρα στην Αθήνα και απόλυτη εξειδίκευση στο δίκαιο και στις νέες τεχνολογίες.

Είναι επίσης ένας από τους συνιδρυτές της Homo Digitalis, της πρώτης και μοναδικής μέχρι στιγμής οργάνωσης στην Ελλάδα, με στόχο την προώθηση και την προστασία των ψηφιακών δικαιωμάτων.

Έχει διατελέσει σύμβουλος του Vrije Universiteit Brussels, σε πανευρωπαϊκό πρόγραμμα, χρηματοδοτούμενο από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την ανάπτυξη τεχνολογιών για τη διάσχιση συνόρων, φιλικών προς την ιδιωτικότητα. Συμμετέχει σε πολλά έργα συμμόρφωσης με το κανονιστικό πλαίσιο που ρυθμίζει τις νέες τεχνολογίες τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα.

Είναι επισκέπτης εισηγητής σε σημαντικά διεθνή και εθνικά fora, καθώς και σε πανεπιστήμια, όπως το Πανεπιστήμιο του Cambridge και το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Ο Κώστας Γαβρόγλου γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη to 1947.

Πήρε το πρώτο του πτυχίο στη Θεωρητική Φυσική από το πανεπιστήμιο του Lancaster, ολοκλήρωσε το μάστερ του στο πανεπιστήμιο του Cambridge και έλαβε το διδακτορικό του από το Τμήμα Φυσικής, στο Imperial College, του Πανεπιστημίου του Λονδίνου.

Εργάστηκε ως μεταδιδακτορικός ερευνητής στο State University of New York at Stony Brook, ενώ στη συνέχεια επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου αρχικά εργάστηκε ως υφηγητής στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Πατρών, και μετά στο αντίστοιχο τμήμα του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου.

Από το 1994 έως το 2014 ήταν καθηγητής της Ιστορίας των Επιστημών στο Τμήμα Ιστορίας και Φιλοσοφίας των Επιστημών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Έχει υπάρξει επισκέπτης καθηγητής στο Imperial College, στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, στο Istanbul Technical University, στο Πανεπιστήμιο Harvard, και στο Boston University. Υπήρξε ερευνητής στο Chemical Heritage Foundation του Πανεπιστημίου Pennsylvania, στο Dibner Institute for the History of Science and Technology στο Cambridge, Massachusetts, στο Κέντρο Alexandre Koyre στο Παρίσι όπως και στο Max Planck Institute for the History of Science στο Βερολίνο. Υπήρξε συντονιστής πολλών ερευνητικών προγραμμάτων χρηματοδοτούμενων από την Ευρωπαϊκή Ένωση, την European Science Foundation, από το ελληνικό Δημόσιο αλλά και από Κοινωφελή Ιδρύματα.

Υπήρξε Διευθυντής του Εργαστηρίου Ηλεκτρονικής Διαχείρισης Ιστορικών Αρχείων (dlab.phs.uoa.gr) του Τμήματος Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών, Πρόεδρος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Ιστορικού Αρχείου του Πανεπιστημίου Αθηνών, (archive.uoa.gr).

Υπήρξε επίσης και Πρόεδρος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Κέντρου Έρευνας για τις Ανθρωπιστικές Επιστήμες με έδρα την Αθήνα (latsis-foundation.org). Ήταν επίσης μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Κοινωφελούς Ιδρύματος Ιωάννη Σ. Λάτση.

Τα πεδία των ερευνητικών ενδιαφερόντων του είναι η Ιστορία της Φυσικής και της Φυσικοχημείας, η Ιστορία της Κβαντικής Χημείας, η Ιστορία της Φυσικής χαμηλών θερμοκρασιών στη διάρκεια του 19ου και 20ού αιώνα καθώς και η πρόσληψη των επιστημονικών ιδεών και πρακτικών στη διάρκεια του Νεοελληνικού Διαφωτισμού τον 18-19ο αιώνα.

Είναι μέλος της επιστημονικής επιτροπής της σειράς Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Επιστήμης των εκδόσεων Springer και των εκδόσεων Brill, όπως επίσης είναι υπεύθυνος της σειράς Ιστορίας της Επιστήμης των Πανεπιστημιακών Εκδόσεων Κρήτης. Είναι μέλος συντακτικών επιτροπών διαφόρων επιστημονικών περιοδικών σχετικών με την Ιστορία των Επιστημών.

Διετέλεσε Γραμματέας του Κεντρικού Συμβουλίου Βοηθών Επιμελητών το διάστημα 1980-1981, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και του Εκτελεστικού Γραφείου του ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ την περίοδο 1982-1986, και μέλος διαφόρων επιτροπών για θέματα εκπαίδευσης του ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ, ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ και ΣΥΡΙΖΑ.

Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 εξελέγη Βουλευτής Επικρατείας με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., υπήρξε Πρόεδρος της Διαρκούς Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων μέχρι τον Νοέμβριο του 2016 και διετέλεσε Υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων από τον Νοέμβριο του 2016 μέχρι τις εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019.

Ο Bernie Sanders είναι Αμερικανός πολιτικός και ακτιβιστής, που υπηρετεί ως Γερουσιαστής των Ηνωμένων Πολιτειών για την πολιτεία του Βερμόντ από το 2007. Είναι πολιτικά ανεξάρτητος, αλλά ανήκει στην διάσκεψη των Δημοκρατικών στη Γερουσία.

Από τον Ιανουάριο του 2021, διατελεί ως πρόεδρος της Επιτροπής Προϋπολογισμού της Γερουσίας των Ηνωμένων Πολιτειών. Έχει διατελέσει επίσης πρόεδρος της Επιτροπής Υποθέσεων Βετεράνων της Γερουσίας από το 2013 έως το 2015.

Προηγουμένως, έχει υπηρετήσει ως Μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων των Ηνωμένων Πολιτειών για την μονοεδρική περιφέρεια του Βερμόντ από το 1991 έως το 2007, καθώς και ως 37ος Δήμαρχος του Μπέρλινγκτον από το 1981 έως το 1989. Έχει υπάρξει υποψήφιος για το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος για την Προεδρία των ΗΠΑ, στις εκλογές του 2016 και στις εκλογές του 2020.

Ο Bernie Sanders, είναι ο ανεξάρτητος με τη μεγαλύτερη θητεία στην ιστορία του Κογκρέσου, παρόλο που συμπαρατάσσεται με το Δημοκρατικό Κόμμα σε διάφορες επιτροπές που συμμετέχει. Το 2015, προσχώρησε στο Δημοκρατικό Κόμμα. Είναι μέλος της Επιτροπής Προϋπολογισμού της Γερουσίας των Ηνωμένων Πολιτειών, ενώ διετέλεσε και πρόεδρος της Επιτροπής της Γερουσίας των Ηνωμένων Πολιτειών για τις Υποθέσεις των Βετεράνων. Από το 2021, είναι Πρόεδρος της Επιτροπής Προϋπολογισμού της Γερουσίας των Ηνωμένων Πολιτειών.

To 2015, ανακοίνωσε την υποψηφιότητα του ως εκπρόσωπος του Δημοκρατικού Κόμματος στις Εκλογές του 2016. Αρχικά, οι πιθανότητες του θεωρούνταν μηδαμινές, όμως χάρη σε μια ριζοσπαστική προεκλογική εκστρατεία, έγινε ένας από τους δύο κύριους διεκδικητές του Δημοκρατικού Χρίσματος, και τελικά κέρδισε το 44% των ψήφων, αν και δεν κατάφερε να κερδίσει το χρίσμα και να προχωρήσει στις κύριες εκλογές. Το 2019, ανακοίνωσε πως θα ξανά ήταν υποψήφιος για το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος για τις προεδρικές εκλογές του 2020. Ήλθε δεύτερος πίσω από τον Joe Biden, και δεν κατάφερε να λάβει το χρίσμα.

Μέσω των προεκλογικών του εκστρατειών, ο Sanders έγινε γνωστός για τις οικολογικές, αντιπολεμικές, σοσιαλιστικές και προοδευτικές του ιδέες. Αυτοπροσδιορίζεται ως Δημοκρατικός Σοσιαλιστής, και είναι ιδιαίτερα γνωστός για την αντίθεση του στην οικονομική ανισότητα. Είναι γνωστός υποστηρικτής της καθολικής κάλυψης υγείας, της δωρεάν φοίτησης σε πανεπιστήμιο, της αύξησης του κατώτατου μισθού, της αποπληρωμής του φοιτητικού χρέους, της αποποινικοποίησης της κάνναβης, της πληρωμένης γονικής άδειας κλπ. Έχει ασκήσει σκληρή κριτική στον Πρόεδρο Donald Trump, περιγράφοντάς τον ως “παθολογικό ψεύτη” και “ρατσιστή, ομοφοβικό, σεξιστή και ξενοφοβικό”.

Η Yolanda Díaz σπούδασε νομικά και ειδικεύτηκε στο εργατικό δίκαιο, ξεκινώντας την καριέρα της ως εργατολόγος σε συνδικάτα και δικηγόρος υπεράσπισης εργατικών δικαιωμάτων.

Από το 2021 υπηρετεί ως Αναπληρώτρια Πρωθυπουργός της Ισπανίας κι από το 2020 ως Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Οικονομίας στην κυβέρνηση του Pedro Sánchez.

Η πολιτική της πορεία ξεκίνησε από το Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλικίας και συνεχίστηκε με το Esquerda Unida, το αντίστοιχο της Ενωμένης Αριστεράς. Το 2012 εξελέγη στο τοπικό κοινοβούλιο της Γαλικίας, αλλά η εθνική της άνοδος ήρθε το 2016, όταν εξελέγη στο ισπανικό κοινοβούλιο ως σύμμαχος του Podemos.

Το 2023, προχώρησε στην ίδρυση της πολιτικής πλατφόρμας Sumar, επιδιώκοντας να ενώσει τον κατακερματισμένο προοδευτικό χώρο. Η πρωτοβουλία της βρήκε απήχηση και στις εθνικές εκλογές του 2023, το Sumar εξελίχθηκε σε κρίσιμο κυβερνητικό εταίρο. Το 2024 ίδρυσε το κόμμα Movimiento Sumar, παραιτούμενη από την ηγεσία της συμμαχίας.

Ο François Ruffin είναι Γάλλος δημοσιογράφος, κινηματογραφιστής, συγγραφέας και πολιτικός.

Αρχισυντάκτης του σατιρικού τετραμηνιαίου περιοδικού Fakir, το οποίο ίδρυσε, είναι περισσότερο γνωστός για τη σκηνοθεσία της ταινίας του 2016 Merci patron! καθώς και για τον σημαντικό ρόλο που διαδραμάτισε στη δημιουργία του κινήματος Nuit debout στη Γαλλία.

Ο Ruffin κατέχει τη θέση για την 1η εκλογική περιφέρεια του Somme στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση από το 2017. Πριν από τις βουλευτικές εκλογές του 2017, δημιούργησε το περιφερειακό πολιτικό κόμμα Picardie Debout και έθεσε υποψηφιότητα ως μοναδικός υποψήφιος, με αρχική υποστήριξη από το La France Insoumise, το Europe Ecology – The Greens και το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα στον πρώτο γύρο, πριν από την υποστήριξη του υποψηφίου του Σοσιαλιστικού Κόμματος στον δεύτερο γύρο.

Με την εκλογή του, εντάχθηκε στην ομάδα της La France Insoumise, συνδέθηκε ουσιαστικά με το συγκεκριμένο πολιτικό κόμμα, αν και συχνά διαφωνούσε με τις κύριες απόψεις του.

Η Elly Schlein γεννήθηκε στις 4 Μαΐου 1985 στο Λουγκάνο της Ελβετίας. Κατέχει τριπλή υπηκοότητα: ιταλική, ελβετική και αμερικανική.

Ο πατέρας της είναι Αμερικανός πολιτικός επιστήμονας και η μητέρα της Ιταλίδα καθηγήτρια νομικής. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια και ξεκίνησε την πολιτική της δράση ως εθελόντρια στις προεκλογικές εκστρατείες του Μπαράκ Ομπάμα το 2008 και το 2012.

Το 2013 πρωτοστάτησε στο κίνημα #OccupyPD, διαμαρτυρόμενη για την κατεύθυνση του Δημοκρατικού Κόμματος υπό τον Ματέο Ρέντσι. Από το 2014 έως το 2019 εξελέγη ευρωβουλευτής με το PD.

Ως εισηγήτρια για την αναθεώρηση του Κανονισμού του Δουβλίνου, πρότεινε την κατάργηση του κριτηρίου της πρώτης χώρας εισόδου και την αντικατάστασή του με μηχανισμό δίκαιης κατανομής των αιτούντων άσυλο μεταξύ των κρατών-μελών.

Το 2020 εξελέγη αντιπρόεδρος της περιφέρειας Εμίλια-Ρομάνια, με αρμοδιότητες στην κοινωνική ισότητα και την περιβαλλοντική πολιτική και το 2022 εξελέγη βουλευτής με το PD ως ανεξάρτητη υποψήφια.

Ένα χρόνο μετά (2023) εξελέγη γραμματέας του Δημοκρατικού Κόμματος, με 53,75% των ψήφων, ανατρέποντας τα προγνωστικά και καθιστώντας την πρώτη γυναίκα και ανοιχτά LGBTQ+ ηγέτιδα του κόμματος.

Η Ines Schwerdtner είναι Γερμανίδα δημοσιογράφος και πολιτικός, συμπρόεδρος του Die Linke.

Προηγουμένως υπήρξε αρχισυντάκτρια της γερμανόφωνης έκδοσης του σοσιαλιστικού περιοδικού Jacobin από το 2019 έως το 2023.

Είχε ενταχθεί στο Die Linke τον Αύγουστο του 2023 και έθεσε υποψηφιότητα για τις Ευρωεκλογές του 2024, αλλά δεν εκλέχθηκε.

Στις ομοσπονδιακές εκλογές του 2025, το κόμμα της αύξησε το ποσοστό των ψήφων και τον αριθμό των εδρών της, και έγινε μέλος του Bundestag.

Ο Enrico Letta διετέλεσε πρωθυπουργός της Ιταλίας από το 2013 έως το 2014.

Προς το παρόν, είναι κοσμήτορας της Σχολής Πολιτικής, Οικονομίας και Διεθνών Υποθέσεων στο IE University και πρόεδρος του Ινστιτούτου Ζακ Ντελόρ.

Τον Σεπτέμβριο του 2023, οι ευρωπαϊκές αρχές τον ανέθεσαν την εκπόνηση Έκθεσης για το μέλλον της Ενιαίας Αγοράς. Από τον Μάρτιο του 2021 έως τον Φεβρουάριο του 2023, ήταν ο Εθνικός Γραμματέας του Δημοκρατικού Κόμματος στην Ιταλία.

Πριν από αυτό, από το 2015 έως το 2021, ήταν κοσμήτορας της Σχολής Διεθνών Υποθέσεων του Παρισιού στο Sciences Po Paris. Το 2019, διορίστηκε Πρόεδρος της Ένωσης Επαγγελματικών Σχολών Διεθνών Υποθέσεων (APSIA) με διετή θητεία.

Νωρίτερα στην καριέρα του, οLetta υπηρέτησε ως Υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων (1998-1999), Υπουργός Βιομηχανίας, Εμπορίου και Επαγγελμάτων (2000), Υπουργός Βιομηχανίας και Εξωτερικού Εμπορίου (2000-2001) και Υφυπουργός του Πρωθυπουργού Romano Prodi (2006-2008).